Vandaag hebben we een flinke wandeling gemaakt, van Bondi naar Coogee. Ik denk dat wandelen voorlopig mijn nieuwe hobby wordt. Het voelt goed om buiten te zijn en volgens mij stroomt er ook nog veel adrenaline door mijn lijf, hopelijk raak ik dat zo ook een beetje kwijt. We hebben een kleine 5 km gelopen, langs de kustlijn. De zandstenen kliffen zijn op sommige punten wel 100 meter hoog, heel erg indrukwekkend om er zo dicht langs te kunnen lopen. Op het hoogste punt werden we gegrepen door de wind, geen betere manier om het hoofd even helemaal leeg te blazen. Momenteel staat de kustlijn van Bondi Beach tot Tamarama Beach vol met kunstwerken. Sculpture by the Sea heet deze tentoonstelling. Het is een jaarlijks evenement, nu al voor de 12e keer.
Toen we langs de laatste kunstwerken liepen zei John dat hij het dit jaar iets minder vond.....waarschijnlijk zegt dat iets meer over onze stemming dan over de kunstwerken.Maar hoe dan ook, het zorgt voor afleiding, en dat doet ons zeker goed.
Op de terugweg reed de bus langs het kinderziekenhuis, daar werden we allebei stil van. Eerst dacht ik "hier hebben we veel tijd doorgebracht" en toen "hier is ons meisje 2 weken geleden gestorven". Tijd is een ongrijpbaar iets. Wat als een eeuwigheid voelt blijkt toch maar 2 weken te zijn. Ik voel een sterke overtuiging dat wij een keuze hebben, ons laten overmannen door verdriet of onze schouders eronder zetten. Wij gaan voor de laatste optie, dat hebben we samen afgesproken.
4 opmerkingen:
Liefies,
Schouders eronder! En dat zal niet makkelijk zijn, zelfs niet eens leuk. Maar wat een dappere keus! En die kust ziet er op zich niet verkeerd uit om langs te wandelen.
Een nieuw begin, ter ere van.
Liefs en oh zo veel sterkte! Een draad liefde rond de wereld, van hier tot daar,
Ciska
Vriendjes...zo knap dat jullie je schouders eronder zetten..Cis verwoord het zo mooi dat ik er niets aan toe kan voegen. Dikke kus en knuffel Wanda
Hallo Lieffies, en ja en weer vind ik dat ik jullie moet vertellen dat ik trots op jullie ben, en het zo verschikkelijk knap vind hoe en wat jullie allemaal doen. Wij (nou laat ik voor mezelf spreken) zitten hiero in verrotte koud wordende kikker landje alleen maar te janken en te denken wat zielig en wat naar, en jullie hebben besloten dat jullie er voor gaan, oke, kan me niet voorstellen dat het zo gemakkelijk is. Maar het is zeker voor mij een hele stimu om het redelijk zonder alleen maar janken te lezen, en ook nog jullie dit te kunnen schrijven.
Heel veel xies en liefs uut Rotjeknor, Nop en Essie.
ik heb nog dieper respect gekregen voor jullie (dan ik al had)..jeminee zeg..hoe jullie ermee omgaan ..knap hoor! ..dikke kus van ons
Een reactie posten