een week later

Ik krijg veel berichtjes en emails om te vragen of Luca thuis is. En of we al meer weten over de autopsie. Tijd voor een update dus. Ze is inderdaad thuis. Adam, de begrafenisondernemer heeft haar zaterdagmiddag thuis gebracht. We waren erg zenuwachtig, we hadden haar sinds woensdag niet meer gezien. Maar dat gevoel viel direct van ons af. We zagen direct; dit is ons meisje maar ze is er niet meer. En het helpt, want ik kreeg het gevoel dat ze bij Oma aan het logeren was, een tijdelijk iets in plaats van een definitief iets.
De afgelopen dagen zijn erg druk geweest. Veel mensen komen langs om ons te zien en om afscheid te nemen van Luca. Ze ligt beneden in een kamer die we af kunnen sluiten, de enige kamer in ons huis waarbij dat kan. We hebben haar bedje daar neergezet en al haar speelgoed en de bloemen die we gekregen hebben.
We praten, lachen en huilen. We slapen en eten [dit laatste dankzij Alana die hier al sinds vrijdag is en voor ons zorgt]. We gaan naar buiten om een boodschap te doen, we nemen de telefoon op, maken plannen voor woensdag om die vervolgens weer te wijzigen. We schilderen haar kistje in het thema van haar favoriete programma “The Night Garden”, zo komen we de dagen door.
We hebben met de kinderarts geproken en de eerste bevindingen van de autopsie geven geen duidelijke doodsoorzaak. De veranderingen die operatief bij haar zijn aangebracht waren allemaal intact. Het zal nog zeker 4 tot 6 weken duren voor alle artsen bij elkaar zijn geweest. Misschien weten we dan meer maar de kinderarts gaf al aan dat we misschien ook nooit een duidelijk antwoord zullen krijgen over wat er nu precies met haar is gebeurd.
Ik vind het op dit moment ook niet zo belangrijk, we krijgen haar er niet mee terug.