Zo'n 40 km heb ik in de afgelopen week gelopen! Gisteren was de jaarlijkse Seven Bridges Walk , nu voor de derde keer. Het is geen wedstrijd, maar meer een initiatief van de gemeente om meer mensen in beweging te krijgen. Australie staat immers erg hoog op de wereldlijst van landen met extreem overgewicht. Het leek mij wel een leuke uitdaging en een vrije Zondag goed besteed. Zeven bruggen en ruim 25 km later waren we weer in The Rocks, waar we ook waren begonnen. We hebben er 7 uur over gedaan om rond de haven van Sydney te lopen. We moesten ons bijna uit de bus laten rollen, zoveel spierpijn hadden we aan het eind van de wandeling. Ik had verwacht dat het vandaag nog erger zou zijn, maar dat valt gelukkig erg mee.
uitzicht vanaf Gladesville Bridge over de haven en de stad Zaterdag had ik al een flinke wandeling 
gemaakt met Kate. We zijn met de 
veerboot naar de overkant van de
haven gegaan, naar Tarronga Zoo,
en hebben daar zo'n 10 km langs
de haven gelopen. Het is heerlijk om zoveel buiten te zijn. En hoewel het lijf misschien wat protesteert tegen al dat lopen merk ik dat het heel goed is voor mijn hoofd.
Afgelopen donderdag hadden we nog het gesprek met de cardioloog. Het was moeilijk voor ons alletwee om zo tot in detail te praten over de oorzaak van Luca's dood. Hij had geen aanvullend nieuws dan dat wat hij al telefonisch had doorgegeven. Bloedstolsels in de linkerkamer zijn afgebroken en in de kransslagaders gekomen. De cardioloog gaf aan dat hij dit nog niet eerder is tegengekomen. Hij denkt niet dat de vliegreis er iets mee te maken heeft en dat denken wij zelf ook niet. Voor volwassenen bestaat de kans op vorming van bloedstolsels vanwege het lange stilzitten in een bepaalde houding. Voor Luca was dit natuurlijk anders, zij was op haar manier net zo aktief als thuis. De chirurg in Melbourne is momenteel afwezig, maar zodra hij terug is zal de cardioloog contact met hem opnemen om hem zijn ervaringen te vragen. We vinden het alletwee moeilijk te accepteren. Natuurlijk is het allemaal wel gerelateerd aan haar hartafwijking maar het is dus blijkbaar niet iets wat vaak voorkomt. Waarom dan net wel bij haar..............die stomme "waarom" vragen........kan ik ook helemaal niks mee.
3 opmerkingen:
Maak samen je hoofd maar lekker leeg, je gevoel blijf je toch wel houden...helaas krijg je geen antwoord op de "waarom"vragen en zou het antwoord je verder helpen?
Liefs Miranda.
Hallo lieve det en John, al een weer een week voorbij, das toch eigenlijk heel raar, vooral omdat ik nu voor het eerst zonder tranen jou bericht kan lezen, bah denk ik dan ook weer, maar goed dit komt ook allemaal uit het verleden bij mij. ben rond mijn 20ste mijn vader verloren, en weet nog heel goed hoe dat toe ging met de mensen om me heen, en het verdriet, dus vandaar dat ik jullie meld zonder huilen waarschijnlijk.
Het is wel heel bijzonder voor mij dat elke keer als ik denk aan jullie en denk laat ik de blogs bekijken dat ik weet nieuwtjes zie, ik leef echt met jullie mee, echt nou hou ik het niet meer droog sorry, maar goed ik leef erg met jullie mee, en denk bijna dagelijks aan jullie ook al hadden we niet zo'n sterke band, het is bijna niet te vatten, en de waarom vragen zullen nooit weg gaan, hoop dat jullie het een plekje kunnen geven.
ps. Loop je benen uut je lijf misschien helpt het, anders, doe het rustig aan, en help elkaar...
dikke kus Ellis
Lieve Detje en John, denk aan jullie, probeer binnenkort te bellen, dikke kus XXX Isabel
Een reactie posten