Bij de kinderarts geweest

Afgelopen dinsdag zijn we naar de kinderarts geweest. Op zich alles wel ok maar hij vond, net als ik, dat Luca wat sneller ademt. Ook had hij het idee dat haar lever wat groter was. De medicatie die Luca krijgt om haar hartje te ontlasten is niet veranderd sinds wij haar thuis hebben. De kinderarts vond het belangrijk dit te evalueren met de cardioloog omdat deze medicatie per gewicht gaat. Ze is nu bijna een kilo zwaarder dus moet de medicatie ook worden aangepast. Hij belde direct de cardioloog en vervolgens werden we ook door hem gezien. Niet onze eigen cardioloog maar iemand uit zijn team, hij had Luca ook gezien toen we in het ziekenhuis waren. Hij vond dat Luca er goed uitzag en ging meer af op wat ik hem vertelde, namelijk dat ze vaker sneller ademt, ook als ze slaapt bijvoorbeeld en dat ze wat zweterig wordt als ze aan borst drinkt. En ook dat ik vind dat ze vergeleken met een aantal weken geleden minder actief is. De lasix [plas medicatie] is nu wat verhoogd en ze gaan volgende week kijken of ook de captopril [om bloeddruk te verlagen en het hart te helpen pompen] wat omhoog moet. Luca heeft hier maar een hele lage dosering van op het moment. We hebben ook de dietiste meteen gezien. Zij was tevreden met een gewichtstoename van 110 gram in de afgelopen week. We zijn van 8 naar 7 voedingen gegaan, hoeven we niet meer om 3 uur ‘snachts het bed uit. Ze krijgt nu per voeding iets meer. We gaan morgen weer terug naar het ziekenhuis om haar te wegen en de kinderarts en de cardioloog zullen dan ook meteen weer even naar haar kijken. Ik vind het erg fijn in dit ziekenhuis, iedereen is heel erg zorgzaam en dingen worden snel in gang gezet.
Wat ik nog niet verteld had was dat toen we in het ziekenhuis waren er een kindje op de afdeling was met waterpokken. Hier kwamen ze te laat achter en hoewel dit kindje helemaal aan de andere kant op de afdeling lag bestaat de kans toch dat wij hieraan blootgesteld zijn doordat de lucht in het ventilatiesysteem gecirculeerd wordt. Ik bleek niet immuun te zijn en Luca dus ook niet. Ik kreeg een inenting en omdat het voor Luca een heel slechte zaak is als ze nu ziek wordt moest zij een injectie met antiestoffen tegen waterpokken. Ook dat nog!
Morgen gaan we terug naar het ziekenhuis. Opnieuw wegen en we worden ook weer gezien door de kinderarts en cardioloog. Afgelopen dinsdag toen we in het ziekenhuis waren was Luca bijna de hele dag wakker en goed te spreken. Gisteren en vandaag is dat weer anders. Ze slaapt veel en als ze wakker is maakt ze vaak zielige geluidjes en er kan bijna geen lachje vanaf. Daar maak ik me dan wel weer ongerust over. Ik denk dat ze wel toe is aan de tweede operatie.
John komt net thuis, zo lief, hij is eerder naar zijn werk gegaan vanochtend zodat hij mij kan helpen met de voeding van 6 uur. En Luca geeft hem net haar eerste glimlach van vandaag!