Vandaag was het ook hier in Australie Moederdag.
En een geslaagde Moederdag mag ik wel zeggen. John had een mooie verrassing voor mij, een lijst met 3 prachtige foto’s van Luca en mij in de speeltuin. John maakte de foto’s die middag die ik nooit zal vergeten. We hadden sushi gehaald en dat eerst gegeten, zittend in het gras. En daarna was het natuurlijk speeltijd. Luca helemaal in haar element, wij misschien nog wel meer.
Vanmiddag hebben we met de ouders van John, zijn tante Lynne en zijn broer Mark geluncht by Bird, Cow, Fish in Surry Hills. Het was gezellig, gratis champagne voor de moeders en het eten was heel erg lekker.
En net heb ik met mijn eigen moedertje gesproken. Zij is erg blij met haar tegoedbonnen voor de schoonheidsspecialiste en pedicure.
Dus allemaal tevreden moeders!
In Australie wordt op Moederdag de Moeder van het Jaar gekozen. Vorig jaar had de moeder van Max gewonnen. Ik heb al vaker over haar geschreven maar hier kun je nog even teruglezen. Dit jaar moest zij natuurlijk de prijs overhandigen aan de moeder van 2009. Dus ze was in Sydney en hebben we haar eindelijk ontmoet. We hebben lang gekletst, over Max, over Luca, over hoe het met ons gaat, over haar werk rondom families met kinderen met HLHS en nog zoveel meer. We hebben zoveel aan haar en haar familie te danken. Wat een bijzondere vrouw!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Wat een prachtig drieluik! Ik kan me voorstellen dat je daar heel blij mee bent. Mooi gedaan John!
En wat heerlijk dat je weer in staat bent om een hapje buiten de deur te eten zonder dat je omvalt van vermoeidheid of misselijkheid ;-). Ben blij voor je! Dikke kus van Isabel
Wat fijn dat je van deze dag hebt kunnen "genieten". En wat een mooi, bijna tastbaar, kado, liefde ie er vanaf te zien.
Miranda.
Hoi,
wil je me even je emailadres sturen? 'k zou je graag een berichtje willen sturen...
wikkepeters@hotmail.com.
groetjes,
Wikke
Sinds ik je blog adres heb, volg ik af en toe jullie doen en laten in het verre Aussie. Fijn dat het goed gaat met je zwangerschap. Ik kan me voorstellen dat het dubbel voelt maar Luca zal er op de een of andere manier altijd zijn. Geniet van deze tweede ervaring. Groet Wilma Riphagen
Een reactie posten