Afgelopen Zondag zijn we er weer op uit geweest. Na een Hippie Breakfast bij Cafe Lounge met Mel, Rob en zijn 2 dochtertjes Georgia en Sadie zijn we naar Wynyard station gelopen en hebben daar de bus naar de noord kant gepakt en zijn bij de Spit Bridge uitgestapt.
Ik was me onderweg in de bus heel verdrietig gaan voelen, en was dan ook helemaal niet meer in de stemming om te wandelen. Tot we op een bepaald moment op een splitsing in het pad aankwamen. We konden kiezen tussen het groene [makkelijke] of rode [moeilijke] pad. We kozen voor het laatste en dat werd inderdaad een stevige klim. We hadden behoorlijk de pas erin en toen voelde ik het verdriet en de zwaarte zo mijn lijf uitstromen. Van het ene op het andere moment voelde ik me zoveel beter. Lang leve de Endorfine Rush! 
2 opmerkingen:
Wat symbolisch weer! Een splitsing en dan voor de moeilijke weg kiezen...Alleen heb je hier een keuze, besef ik me.
Fijn dat 't jou/ jullie goed doet!
Miranda
Hippie breakfast klinkt trouwens ook wel intrigerend. Zijn daar geen foto's van? En wat is er dan hippie aan? Broodjes met lintje in het haar en sju uit een bloemetjes-broek-glas?
Overigens zien jullie (en wij) zo wel een hoop van Sydney. Kan je ook wel genoeg wandelen zeg.
Qua symboliek: ja, dat heeft Miranda al geschreven.
liefs voor liefies, Ciska
Een reactie posten