aangetrokken. Ik had een Harbour Walk uitgezocht, van Rose Bay naar Nielsen Park. 4.5 km, te lopen in een kleine 2 uur. Maar Rose Bay is niet ver bij ons vandaan, dus in plaats van met de bus naar Rose Bay hebben we dat stuk ook gelopen. Ha, bleek dat toch mooi zo'n 7.5 km te zijn. Jemig, ik was al moe en toen moesten we nog aan de echte wandeling beginnen. De foto hiernaast is van waar de wandeling begint. Een waanzinnig mooi uitzicht dat de moeheid snel doet vergeten.
We kwamen langs een paar hele kleine strandjes waar amper iemand te vinden was. Daar ga ik binnenkort zeker een keer naar terug, maar dan met bikini en een goed boek!Ik schreef kort geleden dat ik een sterke overtuiging voelde dat wij een keuze hebben; ons door verdriet laten overmannen of de schouders eronder zetten. Nu ben ik wat teksten tegengekomen die mijn gevoel, mijn overtuiging, heel goed onder woorden brengen. De eerste vond ik op een blog van iemand hier in Australie. Het is een tekst van Kahlil Gibran:
Your living is determined not so much by what life brings to you as by the attitude you bring to life; not so much by what happens to you as by the way your mind looks at what happens.
De tweede komt uit een boek dat ik heb gekocht; The Bereaved Parent, door Harriet Sarnoff Schiff. Zij verloor haar zoontje van 10. Hij had ook een hartafwijking.
Op de tweede bladzijde van haar boek schrijft ze het volgende;"........You seem to have violated a natural law. You have outlived your child. Tragically, at the same time you have to make a fundamental determination. From here on, will you have a life or an existence?"
I will have a life.
4 opmerkingen:
Wat een moeilijke tijden maar ik ben ook diep onder de indruk van jullie levenskracht! Het is duidelijk welke keuzen jullie maken. Zet hem op.
Je bent een held! Echt!
X Eveline
En zo blijft Luca onder ons omdat we er allemaal wat van kunnen leren!
Miranda
jemig...wat ben je sterk zeg! En het is zo waar allemaal , maar wel knap dat je het dan ook zo kan doen...
Kus Sandra
Een reactie posten