Wat heet heet

Onze eerste lente maand zit er alweer op en het is heerlijk geweest maar wat er nu gisteren aan de hand was? Ik denk wel 34 graden en ontzettend veel wind. Het recept voor bosbranden dus en die zijn hier en daar al begonnen. Volgens mij is een van die branden aangestoken maar ik moet zeggen dat ik het fijne er niet van weet, ben er tot nu toe nog niet aan toe gekomen om eens rustig de krant te lezen. Vandaag belooft beter te worden, een aangename 24 graden.
Met Luca alles goed. Ze is sinds vorige week maandag weer 200 gram aangekomen, ze is nu 3800 gram, op naar de 4 kilo! Vorige week ook de cardioloog gezien, hij zei dat hij met een heel gerust hart op vakantie ging, zo tevreden is hij over haar. Ik vond dat Luca een beetje blauw ziet rond haar ogen en mond en hij legde uit dat dit komt doordat haar zuurstof rijke en zuurstof arme bloed nog steeds gemengd is. Ook niets om ons zorgen over te maken. En al met al komt het erop neer dat er eigenlijk niks is om me zorgen over te maken en dat voelt goed. Steeds meer lukt het om onbevangen van haar te genieten, en ik moet zeggen, ze is ook wel errug leuk. Ze lacht regelmatig naar ons en heeft ook wel een glimlach voor andere mensen. Buiten vindt ze het helemaal geweldig, we gaan er dus veel op uit. Ze valt makkelijk in slaap in de kinderwagen maar op de momenten dat ze wakker is zijn haar ogen zo groot als schoteltjes, zo neemt ze alles in zich op.
Gisteren was het al zover en moest ze haar inentingen. Nou, nu heeft ze toch al heel wat meegemaakt maar ik heb haar nog nooit zo hard horen huilen als op dat moment. Maar dan is het wel weer fijn dat je baby bent, 2 seconden aan de borst en alles is weer goed.
Twee weken geleden waren we bij de Oma van John op bezoek, 4 generaties bij elkaar, dat is toch wel bijzonder. Jammer vind ik het dan dat mijn Oma dit net niet meer heeft mogen meemaken.

Hello all you english speaking people. All is well, Luca gained another 200 grams since last week monday. We also saw the cardiologist and he is very pleased with her. So not much to worry about at the moment which gives me so much more time to enjoy her. We go out a lot and she loves it. Her eyes are bugging out whilst she is looking around, taking it all in. She is smiling a lot, very cute. Yesterday she had to go for her immunisation and although she has been through a lot, I’ve never heard her cry this loud, poor thing. Good to be a baby though, 2 seconds on the breast and all is good again. Two weeks ago we visited Johns Nan, 4 generations, very special. I feel it’s a shame that my Nan passed away not so long ago, it would have been nice if she could have met Luca.