close up

Hoe het met ons gaat

Ik krijg van verschillende mensen emails en smsjes met de vraag hoe het nu met mij gaat en met John en met ons.
Ik heb me er nog niet aan gewaagd hierover te schrijven omdat er geen eenduidig antwoord is. Laat ik beginnen met dat het over het algemeen goed gaat. Maar ik voel van alles, opluchting, blijheid, moeheid, verdriet, gemis en het loopt allemaal door elkaar. Maar ik denk toch dat het gevoel van opluchting op dit moment de overhand heeft. De laatste weken voor de bevalling waren erg zwaar en emotioneel ik voelde me totaal niet gemotiveerd om ook maar iets te ondernemen. Voor mijn gevoel stond het leven stil.
Zodra Anouk geboren was en ik met eigen ogen kon zien dat ze gezond was had ik het gevoel dat de stress van de weken daarvoor in een keer weg was. Ik kreeg haar direct bij me en ze is niet meer bij me weg geweest. En dan is daar direct het verdriet, waarom kon Luca niet zo’n start hebben? Dat is heel dubbel.
We noemen Anouk regelmatig Luca. Dat gebeurt gewoon, we maken er ook geen punt van. En we vragen ons natuurlijk af hoe Luca het gevonden zou hebben, haar zusje, een baby in huis.
We missen haar enorm.

Afgelopen zaterdag waren we even de stad in. We werden door verschillende mensen aangesproken; “wat een schattig kindje, geniet er maar van, voor je het weet zijn ze groot”. We worden gezien als een gezinnetje met 1 kindje, nieuw in de rol van ouders. We beamen de opmerkingen. Maar ze moesten eens weten.

De etalages van de warenhuizen zijn versierd, alles en iedereen is al in Kerst stemming. Dat bracht me terug naar 2 jaar geleden toen ik met de moeder van John in Melbourne liep en ik me verdrietig voelde omdat Luca in het ziekenhuis lag.

Afgelopen zondag was het erg heet. 40 graden! Als Luca nog had geleefd had ik me daar zorgen over gemaakt, hoe ze daarop zou reageren, of het niet teveel voor haar zou zijn. Over Anouk maakte ik me geen zorgen, merkte ik. Zo is het dus, het hebben van een gezond kindje.

John is vorige week alweer aan het werk gegaan. Uit noodzaak geboren [verbouwing, dubbele hypotheek en rekeningen die we momenteel moeten betalen] want het liefst zou hij lekker bij ons thuis zijn.

onder de douche

Ik ben al verschillende keren achter de computer gaan zitten om een stukje te schrijven maar iedere keer bleek dat nog een te grote klus.
Vandaag eerst maar een stukje over Anouk. Met haar gaat het meer dan goed. Iemand schreef “Hollands Welvaren”, nou dat is ze zeker!
We hebben niet het gevoel dat we een pas geboren baby in onze armen hebben als we haar vasthouden. Gisteren kwam de verloskundige op bezoek en hebben we Anouk gewogen, 4905 gram! Ze was na de geboorte 200 gram afgevallen en nu zit ze alweer ruim boven haar geboortegewicht. Ze is tot nu toe erg gemakkelijk en lijkt het wel prettig te vinden bij ons. Ze drinkt goed van de borst, slaapt goed, poept en plast goed en als ze wakker is is ze heel gezellig. Een tevreden dametje!
John heeft al een paar keer met haar gedoucht en dat vindt ze heerlijk.

Ik schrijf snel een stukje, ik beloof het. Voor nu nog even wat foto's

We zijn thuis!

De groetjes van Anouk

Het gaat harstikke goed met Anouk wie nu 36uren oud is. In deze foto heeft ze de leeftijd van een paar minuten. Ze begon hier al haar ogen open te doen.


Hier lag ze op de weegschaal ...even niet blij dus. 4,765kilo van leifde:


..en met Nan (haar Australische Oma):


Detje moet nog 1-2 dagen in ziekenhuis blijven om de keizersnee bij te komen (daar wordt ze ongeduldig door). Anders gaat het met haar prima.

Wij zijn van plan veel meer fotos in de komende dagen op de blog te zetten. Dikke kus van ons naar jullie allemaal.

Geboren!

Vandaag om 12.45 uur vanmiddag (2.45 uur Nederlandse tijd) is geboren:

ANOUK WILLEMIJN

Ze weegt 4700(!) gram en is 48 centimeter lang.

We maken het goed, maar we zijn nog in het ziekenhuis, want het was weer een keizersnee.

Foto's en meer nieuws volgt.

Met een beetje geluk, komt ze morgen

Lieve iedereen,

John hier. Vanavond blijft Detje in ziekenhuis. Met haar en dochter nr.2 gaat alles prima. Wij hebben vanmiddag de eerste onderdeel van weeën opwekken begonnen, en dat is heel goed gegaan dus Detje en baby mogen vanavond nog even slapen om energie te bewaren, zodat de verloskundigen en artsen vroeg morgen octhend de laatste loodjes mogen afmaken. Wij houden jullie allemaal op de hoogte. Dikke kus vanuit downunder.

john xxx

nog altijd geen baby

Dus we gaan zo weer richting ziekenhuis. Hopelijk gaat het vandaag allemaal wat sneller.

en we zijn weer thuis

Het was een drukke dag in het ziekenhuis en de catheter die ze bij mij zouden inbrengen [manier om de bevalling in te leiden zonder medicatie te gebruiken] is een procedure die geen hoge prioriteit heeft. Dus niemand kon zeggen wanneer ik aan de beurt zou zijn. Morgen weer een dag, en misschien komt ze ondertussen vanzelf.

Ik hou jullie op de hoogte!

naar het ziekenhuis

Rustig weekend achter de rug dus wij gaan nu richting ziekenhuis................

nog altijd geen baby

Gisteren bij de verloskundige geweest en het plan [zonder op de details in te gaan] is als volgt:
Als dit kleine vrouwtje er zondag nog niet is ga ik naar het ziekenhuis om de bevalling in te leiden. Er zijn verschillende opties, hangt allemaal af hoe het er zondag voorstaat met mij en de baby.
Ik ben net terug van mijn chinese kruidenheks voor mijn inmiddels 4e sessie acupunctuur en vanavond komen Cam en Kate eten, een afhaal van Spice I Am en ik ga de meest pittige maaltijd bestellen die maar op het menu staat!

Ik moet zeggen dat ik er behoorlijk wiebelig van word, al dat wachten. Erg emotioneel ook, ben veel met Luca bezig, de tranen zitten erg hoog en komen dan ook gemakkelijk. Ik droom veel, iedere keer ben ik bevallen, veel babies, maar mijn meisje zit er niet bij...............................

Geduld is een schone zaak.....

We halen alle natuurlijke middeltjes uit de kast maar nog altijd geen baby.