Luca's tweede verjaardag

Inmiddels zijn we alweer een paar dagen terug uit Melbourne. De afgelopen periode is erg emotioneel geweest maar Luca’s verjaardag was op zich een goede dag. We hadden afgesproken met Julia, de dokter die het “Hearts & Minds” onderzoek leidt. We hadden een fijn gesprek met haar. Het was heerlijk om over Luca te kunnen vertellen en vragen te beantwoorden over haar ontwikkeling. Julia was erg blij dat we contact met haar hadden gezocht. Ze vertelde ons ook dat haar interesse voor dit onderzoek voor haar heel persoonlijk is. Ze had zelf een zusje met een hartafwijking maar heeft haar nooit persoonlijk gekend. Ze vertelde hoe het hun gezin altijd heeft beinvloed en dus ook haar zelf, te zien in haar beroepskeuze en specialisaties. Ook zal het ons altijd beinvloeden, en het zusje van Luca.
Het was confronterend voor ons om te praten over hoe het met andere HLHS kinderen uit de studie gaat. Er zijn meerdere kinderen overleden maar Luca is de enige die op zo’n overwachte manier is overleden. De andere kinderen die het niet hebben gehaald waren veel jonger en zijn allemaal zo rond de eerste of tweede operatie overleden. Dan steekt toch die waarom vraag weer de kop op. En of het toch misschien te maken heeft gehad met de vliegreis. We moeten onszelf dan weer stevig toespreken, dat er geen antwoord is, dat het ook niets zou veranderen aan de situatie en dat we gekozen hadden om te leven met Luca. Maar wat kost het een energie.
Daarna zagen we Swee Kum, de Care Manager en een aantal verpleegkundigen. En het klinkt misschien gek maar het was fijn om in het ziekenhuis rond te lopen. Het voelde vertrouwd. We hadden de auto aan de overkant van de straat geparkeerd, voor de deur van het appartementencomplex waar we al die tijd verbleven toen Luca in het ziekenhuis lag. De straat oversteken gaf ons datzelfde opwindende gevoel dat we voelden toen Luca in het ziekenhuis lag. Toen konden we niet snel genoeg oversteken om maar zo snel mogelijk weer bij haar te kunnen zijn.
‘s Avonds zijn we naar de ouders van John gegaan en hebben we daar gegeten en een kaarsje gebrand.
Zoals John zo mooi omschreef in een email
“It was Luca's birthday on Tuesday, so we spent the morning in the area she was born, and the evening in the place where her 1st birthday was celebrated at my parents place. It was an emotional day, but not one without some smiles.”

Het was fijn, de telefoontjes [sorry dat ik niet opgenomen heb], de berichtjes, de kaartjes.
Nu, de dagen na haar verjaardag, voel ik me vooral heel erg leeg.
Het gemis is zo groot................