Blue Mountains

Vorig weekend waren we in de Blue Mountains met Cam en Kate. Weken geleden al geboekt en we hadden het niet beter kunnen plannen, zo na de heftige week rond Luca's verjaardag. We hadden een heel erg leuk huisje [cottage, zoals ze dat hier noemen] in Blackheath gevonden met het meest prachtige uitzicht over de Kanimbla Valley.

De middagzon stroomde door deze grote ramen naar binnen en zoals jullie kunnen zien zaten Kate en ik daar heel erg op ons gemak terwijl John en Cam druk waren in de keuken.

Gelukkig maar dat onze keukenprinsjes zich

voornamelijk bezig

hielden met koken,

des te meer tijd had ik om dit

grote bubbelbad, met hetzelfde prachtige uitzicht,

rond te dobberen!

Maar we hebben niet alleen geluierd en gegeten, we zijn er ook iedere dag op uit geweest. De foto's spreken voor zich!

Luca's tweede verjaardag

Inmiddels zijn we alweer een paar dagen terug uit Melbourne. De afgelopen periode is erg emotioneel geweest maar Luca’s verjaardag was op zich een goede dag. We hadden afgesproken met Julia, de dokter die het “Hearts & Minds” onderzoek leidt. We hadden een fijn gesprek met haar. Het was heerlijk om over Luca te kunnen vertellen en vragen te beantwoorden over haar ontwikkeling. Julia was erg blij dat we contact met haar hadden gezocht. Ze vertelde ons ook dat haar interesse voor dit onderzoek voor haar heel persoonlijk is. Ze had zelf een zusje met een hartafwijking maar heeft haar nooit persoonlijk gekend. Ze vertelde hoe het hun gezin altijd heeft beinvloed en dus ook haar zelf, te zien in haar beroepskeuze en specialisaties. Ook zal het ons altijd beinvloeden, en het zusje van Luca.
Het was confronterend voor ons om te praten over hoe het met andere HLHS kinderen uit de studie gaat. Er zijn meerdere kinderen overleden maar Luca is de enige die op zo’n overwachte manier is overleden. De andere kinderen die het niet hebben gehaald waren veel jonger en zijn allemaal zo rond de eerste of tweede operatie overleden. Dan steekt toch die waarom vraag weer de kop op. En of het toch misschien te maken heeft gehad met de vliegreis. We moeten onszelf dan weer stevig toespreken, dat er geen antwoord is, dat het ook niets zou veranderen aan de situatie en dat we gekozen hadden om te leven met Luca. Maar wat kost het een energie.
Daarna zagen we Swee Kum, de Care Manager en een aantal verpleegkundigen. En het klinkt misschien gek maar het was fijn om in het ziekenhuis rond te lopen. Het voelde vertrouwd. We hadden de auto aan de overkant van de straat geparkeerd, voor de deur van het appartementencomplex waar we al die tijd verbleven toen Luca in het ziekenhuis lag. De straat oversteken gaf ons datzelfde opwindende gevoel dat we voelden toen Luca in het ziekenhuis lag. Toen konden we niet snel genoeg oversteken om maar zo snel mogelijk weer bij haar te kunnen zijn.
‘s Avonds zijn we naar de ouders van John gegaan en hebben we daar gegeten en een kaarsje gebrand.
Zoals John zo mooi omschreef in een email
“It was Luca's birthday on Tuesday, so we spent the morning in the area she was born, and the evening in the place where her 1st birthday was celebrated at my parents place. It was an emotional day, but not one without some smiles.”

Het was fijn, de telefoontjes [sorry dat ik niet opgenomen heb], de berichtjes, de kaartjes.
Nu, de dagen na haar verjaardag, voel ik me vooral heel erg leeg.
Het gemis is zo groot................

Nederlands bezoek

Vorige week Donderdag hadden we Nederlands bezoek. Aline, de dochter van een vriendin van mijn moeder was met haar gezin in Sydney. Wij kenden elkaar helemaal niet maar dat mocht de pret niet drukken. Ze verbleven in een hotel bij ons om de hoek en hadden afgesproken om uit eten te gaan. En waar ga je dan naartoe? Na wat heen en weer gemail met Aline over hun culinaire voorkeuren en na wat vrienden hier gevraagd te hebben kwamen we uit op Cafe Sydney. Prachtig uitzicht over de haven, brug aan de linkerkant, Opera House aan de rechterkant, kindvriendelijk op een hippe manier en lekker eten. En zo lekker om de hele avond nederlands te kunnen kletsen.

Mijn moeder had een klein pakketje meegegeven en Aline en haar moeder hadden iets voor de baby gekocht. Ik voelde me zowaar een beetje jarig!

We hadden helaas geen tijd voor een uitgebeide Sydney toer vanwege werk en een verjaardag maar we hebben natuurlijk wel de nodige tips gegeven. Gelukkig was het overdag mooi weer tot de dag van hun vertrek naar Townsville, toen regende het de hele dag.

Vorige week zaterdag hadden we de verjaardag van Darren. 40 werd hij. Daarvoor moesten we naar Budgewoi, een plaatsje ten noorden van Sydney, zo'n 2 uur rijden. Normaal gesproken is de logeerkamer voor ons maar aangezien de hele familie voor een paar dagen naar Budgewoi was gekomen moesten wij elders onderdak zoeken. Ik vond een resort dicht in de buurt met Day Spa en heb ons ieder een heerlijke massage kado gedaan.
Dat was dus een lekker weekendje.

Dit weekend gaan we naar Melbourne. We blijven daar tot volgende week dinsdag, de verjaardag van Luca. Ik had al langere tijd de behoefte om naar Melbourne terug te gaan, waar het 2 jaar geleden allemaal begon.

Luca nam deel aan een studie "Hearts and Minds" waar geken wordt naar de gevolgen van de operaties op de algemene ontwikkeling van deze kinderen. Rond haar tweede verjaardag zou Luca haar laatste onderzoek hebben gehad. We hebben een afspraak gemaakt met de arts die dit onderzoek leidt. We willen haar toch heel graag vertellen over Luca, over hoe ze zich ontwikkelde, hoe gelukkig ze was en hoe ze van het leven genoot. Het is niet hetzelfde als taart eten en "lang zal ze leven" zingen maar op een bepaalde manier kijken we er toch naar uit.