Moeilijk

De tijd gaat snel, normaal gesproken dan. Maar niet als je heel graag wilt dat het snel gaat. De feestdagen, dit jaar lijken ze maar niet voorbij te willen.
Het is groots hier, het hele Kerst gebeuren. Waar je ook komt vragen mensen je naar je plannen voor de Kerstdagen, of je weggaat, of je je kerstinkopen al gedaan hebt en ga zo maar door. Ik heb geprobeerd om me hier zo afzijdig mogelijk van te houden. Maar je ontkomt er niet helemaal aan.
En ja, het deed pijn. Om de kerstboom te versieren zonder Luca, die dit jaar vast en zeker enthousiast naar de lichtjes gewezen zou hebben. Om al dat leuke speelgoed in de winkels te moeten laten. Om 1 Kerst als gezin te hebben gehad en nu geen gezin meer te zijn. Om als familie bij elkaar te komen en Luca te moeten missen.
Ik had me voorgenomen om de Kerstdagen gewoon te zien als 2 extra vrije dagen. Ik hoopte dat dat de emotionele lading wat weg zou nemen. Maar zo werkt het dus niet. De situatie is zoals die is, het verdriet is enorm en je moet er gewoon dwars doorheen. Verstoppen is niet mogelijk……..