Cardioloog

Gisteren zijn we bij de cardioloog geweest. Helaas weer niet dat goede nieuws waar we zo op hadden gehoopt. Haar hartfunctie [de manier waarop haar hartje samentrekt] is volgens de cardioloog niet vooruit gegaan, tenminste niet in die mate dat het voor hem waarneembaar was op de echo. Dat viel ons tegen.
Niet het goede nieuws waar we op gehoopt hadden, maar ook geen slecht nieuws. De cardioloog was verder erg tevreden over haar. Hij vond dat ze er erg goed uitzag. Verder zag alles er goed uit op de echo. Hij is nog altijd optimistisch dat de hartfunctie zal verbeteren. Ik dacht dat een verslechterde hartfunctie misschien een indicatie zou kunnen zijn om de derde operatie eerder uit te voeren maar de cardioloog zei juist het tegenovergestelde.
We blijven hopen dat er vooruitgang zal komen, misschien volgende keer.
Hoewel teleurgesteld merk ik toch dat ik beter in staat ben het van me af te zetten. En dat komt omdat ik erg in het NU leef. Ik heb hier al eens eerder over geschreven. Toen schreef ik dat ik erg in het nu leefde omdat de toekomst te beangstigend was en het verleden te emotioneel. Nu is het meer een bewuste keuze. Het was eigenlijk de rode draad in de gesprekken met de psychologe. Alles wat we hebben is het NU en er zijn geen garanties voor de toekomst. Voor niemand. Ik zeg het vaak zacht tegen mezelf, als een soort mantra; Nu is goed, dus het leven is goed.