maandag 30 juni 2008
donderdag 26 juni 2008
woensdag 25 juni 2008
lopen, lopen, lopen
Lopen is momenteel Luca's grootste hobby! Een tijdje geleden kreeg ze van Alana van die hele schattige Adidas gympjes. Toen was het geen gezicht, meer schoen dan baby. Nu zijn ze echter helemaal goed, ze passen perfect en these shoes are made for walking! Zodra ze door heeft dat je haar ergens neer wilt zetten strekt ze haar benen en gooit haar knieen op slot. Knap als het je dan toch lukt om haar te laten zitten.
Kruipen doet ze niet. Het zal me niet verbazen als ze dat overslaat. Al komt ze nu wel vanuit zit op haar handen en knieen, wie weet.
De stress rondom het eten ligt achter ons [haleluja]. En wat was nu de oplossing? Zelf eten! Ze wil alles proberen zolang het maar groot genoeg is dat ze het zelf vast kan houden en in haar mond kan doen. Dit had ik al wel eerder geprobeerd maar toen was ze er nog niet aan toe, moest ze nog snel kokhalzen. Maar nu zitten we dus gezellig met zijn alle aan tafel, eigen bordjes voor onze neus en smullen maar. Ze vind het hardstikke gezellig, sabbelt en kauwt alsof het een lieve lust is en als ze er mee begint te spelen weten we dat ze genoeg heeft. Nog altijd een kleine eter maar ze is in de afgelopen paar weken 300 gr aangekomen. Van de dietiste hebben we het groene licht om haar calorierijk eten te geven [slagroom, nutela op brood, ga zo maar door] Nu heb ik dus allemaal van die dingen in huis die ik normaal niet koop omdat ik anders de verleiding niet kan weerstaan. Gevaarlijk...................
vrijdag 13 juni 2008
Vorige week zijn we bij de cardioloog geweest. Het resultaat van de 2e operatie
is erg goed. De cardioloog is hier meer dan tevreden over. Alleen Luca’s hartfunctie [hoe haar hart samentrekt] is nog altijd verminderd. Het leek wel weer een heel klein beetje beter dan tijdens de laatste echo van 2 maanden geleden maar hij noemde het nog steeds matig verminderd. Dat was een teleurstelling, we hadden zo graag gehoord dat het beter was. Voor nu blijft haar medicatie ongewijzigd en moeten we over 3 maanden terug komen. Het voelt weer als een extra onzekerheid, wat als het niet verder verbetert? Moeilijk om dat weer een plekje te geven en weer gewoon verder te gaan met het leven van alle dag.
Intussen is onze baby alweer zo’n heel meisje geworden. Ze kletst, hele verhalen, mama ahmama ahjaja dada baah, en pas imiteerde ze een perfecte “oma”. Ze schudt haar hoofd “nee,nee,nee” en doet dit op de meest toepasselijke momenten. Ze speelt het liefst met de mobiele telefoon en de computer [waar speelde wij vroeger mee????] maar ook een plastic bakje met dopjes vindt ze geweldig. Ze vindt het leuk om te staan, op haar buik liggen gaat wel beter maar is nog steeds geen hobby. En haar eerste tandje komt door!