Pasen

Nou, hier geen witte Pasen zoals bij jullie maar gewoon weer een heel lekker aangenaam temperatuurtje [met af en toe wat regen maar dat mocht de pret niet drukken] We [wij en de ouders van John en zijn broers Mark en Warwick, die momenteel over is uit Duitsland] hebben 4 dagen doorgebracht in de Hunter Valley, in Pokolbin. Ik heb het al eens eerder over de Hunter Valley gehad, prachtige wijnstreek, zo’n 2,5 uur ten noorden van Sydney. Heerlijk ook om even de drukte van de stad achter ons te laten. We hadden een prachtig afgelegen huis gehuurd, iedere slaapkamer met ensuite en spa bad, heerlijk! We konden de kangoeroes vanaf het dek door het lange gras zien hoppen. We zijn er lekker op uit geweest, wijnen proeven, uit lunchen, uit ontbijten, we hebben allemaal genoten.

Helaas hebben we ook een paar vervelende dagen achter de rug, waar we allemaal een beetje emotioneel door zijn geweest. Luca was maar heel weinig aangekomen, ze dronk een stuk slechter en was sneller uit haar doen. Dit maakte me erg zenuwachtig en gestressed en hiervan raakte Mama op haar beurt uit haar doen. Allemaal in tranen, niet leuk dus. Ook is het nog steeds moeilijk om hier alle zorg voor Luca op elkaar af te stemmen. Een kinderarts die steeds maar zegt dat ze het zo druk heeft, die de uitslag van Luca’s bloedtest op een bepaalde manier uitlegt zodat ik me daar weer zorgen over maak, en zo gaat het maar door. Luca is inmiddels weer een stuk beter in haar hum, was ook alweer goed aangekomen, het eten van vast voedsel gaat nu een stuk beter. En John heeft de cardioloog gesproken [ik was bang dat ik te emotioneel zou reageren] en hij heeft ons uitgelegd dat de uitslag van haar bloedonderzoek in orde is. John heeft aangegeven dat we een aantal dingen anders willen aanpakken en dat zullen we de volgende keer met hem bespreken. Dus al met al loopt alles nu weer goed en zijn we allemaal weer meer ontspannen. Maar het hakt er wel in, als Luca ook maar iets minder in haar doen is reageer ik hier heel sterk op en denk ik meteen het ergste.