dinsdag 4 september 2007

Eindelijk echt thuis



Alweer ruim een week geleden dat ik heb geschreven. En wat voor een week….Misschien wel de meest vermoeiende week tot nu toe. Vorige week dinsdag zijn we terug gekomen naar Sydney. Een drukke dag [alles inpakken, paar keer heen en weer naar het ziekenhuis om alle laatste dingen te regelen, appartement beetje opruimen] en een spannende dag omdat we deze keer samen met Luca de reis gingen ondernemen. Karen, verpleegkundige en Care Manager van het ziekenhuis in Sydney kwam ons ophalen. Zuurstof tank mee voor het geval dat en een monitor om hartslag en zuurstofgehalte in het bloed te meten. De vlucht verliep zonder problemen en Luca sliep gedurende de hele reis. Aangekomen in Sydney besloot madam dat het tijd was om wat te drinken, zie foto! John ging met alle bagage naar huis en wij met de kinder ambulance naar Westmead ziekenhuis. En wat viel dat tegen om weer in een ziekenhuis te zijn. Wennen aan nieuwe verpleegkundigen, dokters, dietiste, ander ziekenhuis beleid, andere manier van dingen doen, verschillende meningen. Verwarrend en vermoeiend, op zijn minst. Na een paar dagen werd het me allemaal even te veel, dikke tranen, kon niet meer ophouden met huilen, alles kwam eruit. Ik weet niet meer wat ik precies allemaal heb gezegd in bijzijn van de verpleegkundigen maar ik denk dat ik vanaf dat moment wel te boek stond als “emotionele moeder die het allemaal niet meer aan kan”. Ze hadden ook de social worker gebeld [zonder te vragen of ik daar wel behoefte aan had]. Nog een nieuw iemand aan ons bed? Nee dank je wel. Vrijdag werden we overgeplaatst naar een Parent Care afdeling. Op deze afdeling zorgen ouders zelf voor hun kinderen, iedereen heeft een eigen kamer met badkamer. Dit was een stuk beter dan op de zaal, rustiger, en John kon nu ook in het ziekenhuis blijven. Luca kwam iedere dag wat aan in gewicht en dat is wat ze wilden zien. Gisteren hadden we nog een afspraak met de cardioloog en hij was heel tevreden, dus mochten we naar huis!!! Het is heerlijk om weer thuis te zijn en Luca bij ons te hebben. We moeten nog wel even wat dingen aanschaffen [zoals jullie kunnen zien op de foto hebben we nog geen badje en ook dat leuke wiegje blijkt niet zo’n succes]

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Gelukkig, samen thuis!!!'t is toch spannend als er een weekje niet geschreven is maar logisch als je alles zo leest. Veel liefs van Serra, Martijn en Miranda.

Anoniem zei

Lieve det en john.
Ik ben blij dat jullie terug zijn en dat alles aardig goed gaat.
Het is vooral leuk om te zien hoe john de "afwas" an ut doen is lol.
Waren jullie vergeten om een badje te kopen :-)

Lief gezicht trouwens om haar te zien drinken.
Ik hoop dat verder alles zonder problemen gaat verlopen, maar heb daar t volste vertrouwen in.

Ik vind het alleen jammer dat jullie zo ver weg zitten want het liefst zou ik luca helemaal tot moes willen knuffelen, maar de tijd om haar als oom lekker te verwennen komt hopelijk snel.

Hou je taai allebij en ik spreek je binnenkort wel weer.
Ik bel snel weer eens om effe bij te praten.

Groetjes en knuffels van ome jacco :)