Ten eerste de felicitaties voor Opa van Wijnen en Uncle Mark, die vandaag alletwee jarig zijn! Ook namens Luca! [het feestmutsje komt uit een feestpakket dat John een paar jaar geleden van zijn moeder kreeg voor zijn verjaardag. Dat jullie niet denken dat ik dat soort feestartikelen koop met zulke taal erop………………]
Hier gaat alles goed. Gisteren zijn we naar het consultatie buro geweest. Luca is sinds vorige week woensdag weer 100 gram aangekomen. Ze is nu 3600 gram [tenminste op deze weegschaal, die in het ziekenhuis gaf minder aan maar daar moeten we volgende week weer naartoe]. Nu heb ik echt het gevoel dat ik me hier meer over kan ontspannen. Ze is inmiddels 52.5 centimeter, ze lacht [vooral naar mij], ze volgt ons met haar ogen en als het nodig is draait ze haar hoofd om ons te kunnen blijven zien. Ze doet alles wat ze voor haar leeftijd moet doen. En daar zijn we blij mee natuurlijk. Overdag is ze redelijk veel wakker. Als ze moe wordt valt ze het liefst in onze armen in slaap. Leggen we haar dan in haar bedje of ergens anders dan merkt ze dit vaak en wordt ze weer wakker. ‘savonds en ‘snachts echter valt ze als een blok in slaap. Gisteravond bijvoorbeeld had ze om 7 uur gedronken, heb ik haar om half 1 wakker gemaakt voor een voeding en vervolgens werd ik vanochtend om kwart voor 6 wakker omdat ze dan van die lieve geluidjes maakt die betekenen dat ze honger heeft. Heel fijn dat ik haar snachts gewoon terug kan leggen zonder dat ze huilt!
Gisteren werkte John vanaf thuis en ik ging boodschappen doen. Luca was wakker geworden en had honger. Maar een mogelijkheid dacht John, de fles. We hebben een flinke voorraad in de vriezer, dus dat is geen probleem. We hadden wel eerder een keer een flesje geprobeerd maar daar moest ze niks van weten. Deze keer in eerste instantie ook niet maar met een beetje doorzetten van John zijn kant dronk ze uiteindelijk toch. Dat blijven we maar een beetje oefenen want als ze ook van de fles wil drinken ben ik niet altijd nodig. En ik moet zeggen dat ik best zin heb om lekker te gaan eten of shoppen of zoiets.
Met mij gaat het weer iets beter. John is een paar keer thuis gebleven [ja, ik heb inmiddels geleerd dat als ik hard huil hij thuis blijft] konden we samen naar afspraken. En jullie waren lief in jullie reacties, dat doet me dan ook heel veel goed, telefoontjes, lange emails, het helpt allemaal. Hier begint het leven nu weer wat normaler te worden. Afgelopen zondag bijvoorbeeld gingen we ‘smiddags naar Bourke Street Bakery [volgens mij de beste bakker in Sydney]. Mel en Rob wonen daar om de hoek dus daar kwamen we terecht. Zijn we uiteindelijk blijven eten [betekende wel dat John naar huis moest om alle pillen en poeders van Luca op te halen] dus dat was hartstikke gezellig. Juist omdat het zo spontaan was had ik geen tijd om me af te vragen of dat nu wel zo handig zou zijn met Luca. En het ging natuurlijk gewoon goed, het maakt haar niet uit waar ze slaapt. En volgens mij vond ze het wel gezellig, al die aandacht.
Haar tweede operatie is uitgesteld, heeft denk ik met hun planning te maken, ze staat nu gepland voor 23 november.
A quick translation in English:
Happy birthday to grandfather van Wijnen and Uncle Mark! [The hat is from a present John received from his mum a couple of years ago, just so you don’t think I would buy things with this kind of language on it……………….]
We are all doing ok. Went to the early childhood centre yesterday. Luca gained another 100 grams. I really feel I can relax more about her weight now. She is now 3600 grams and she is 52.5 cm tall. She is smiling and follows us every where, turning her head as far as she can.
Yesterday she drank from a bottle, I was out getting groceries and she was hungry so the only option for John was the bottle. We have tried before but she didn’t take to it. This time she did so we will practice this a bit more often, will be nice if I’m not needed all the time.
Her second operation has been postponed, I think this has something to do with the hospital planning , she is now booked for November 23
Hier gaat alles goed. Gisteren zijn we naar het consultatie buro geweest. Luca is sinds vorige week woensdag weer 100 gram aangekomen. Ze is nu 3600 gram [tenminste op deze weegschaal, die in het ziekenhuis gaf minder aan maar daar moeten we volgende week weer naartoe]. Nu heb ik echt het gevoel dat ik me hier meer over kan ontspannen. Ze is inmiddels 52.5 centimeter, ze lacht [vooral naar mij], ze volgt ons met haar ogen en als het nodig is draait ze haar hoofd om ons te kunnen blijven zien. Ze doet alles wat ze voor haar leeftijd moet doen. En daar zijn we blij mee natuurlijk. Overdag is ze redelijk veel wakker. Als ze moe wordt valt ze het liefst in onze armen in slaap. Leggen we haar dan in haar bedje of ergens anders dan merkt ze dit vaak en wordt ze weer wakker. ‘savonds en ‘snachts echter valt ze als een blok in slaap. Gisteravond bijvoorbeeld had ze om 7 uur gedronken, heb ik haar om half 1 wakker gemaakt voor een voeding en vervolgens werd ik vanochtend om kwart voor 6 wakker omdat ze dan van die lieve geluidjes maakt die betekenen dat ze honger heeft. Heel fijn dat ik haar snachts gewoon terug kan leggen zonder dat ze huilt!
Gisteren werkte John vanaf thuis en ik ging boodschappen doen. Luca was wakker geworden en had honger. Maar een mogelijkheid dacht John, de fles. We hebben een flinke voorraad in de vriezer, dus dat is geen probleem. We hadden wel eerder een keer een flesje geprobeerd maar daar moest ze niks van weten. Deze keer in eerste instantie ook niet maar met een beetje doorzetten van John zijn kant dronk ze uiteindelijk toch. Dat blijven we maar een beetje oefenen want als ze ook van de fles wil drinken ben ik niet altijd nodig. En ik moet zeggen dat ik best zin heb om lekker te gaan eten of shoppen of zoiets.
Met mij gaat het weer iets beter. John is een paar keer thuis gebleven [ja, ik heb inmiddels geleerd dat als ik hard huil hij thuis blijft] konden we samen naar afspraken. En jullie waren lief in jullie reacties, dat doet me dan ook heel veel goed, telefoontjes, lange emails, het helpt allemaal. Hier begint het leven nu weer wat normaler te worden. Afgelopen zondag bijvoorbeeld gingen we ‘smiddags naar Bourke Street Bakery [volgens mij de beste bakker in Sydney]. Mel en Rob wonen daar om de hoek dus daar kwamen we terecht. Zijn we uiteindelijk blijven eten [betekende wel dat John naar huis moest om alle pillen en poeders van Luca op te halen] dus dat was hartstikke gezellig. Juist omdat het zo spontaan was had ik geen tijd om me af te vragen of dat nu wel zo handig zou zijn met Luca. En het ging natuurlijk gewoon goed, het maakt haar niet uit waar ze slaapt. En volgens mij vond ze het wel gezellig, al die aandacht.
Haar tweede operatie is uitgesteld, heeft denk ik met hun planning te maken, ze staat nu gepland voor 23 november.
A quick translation in English:
Happy birthday to grandfather van Wijnen and Uncle Mark! [The hat is from a present John received from his mum a couple of years ago, just so you don’t think I would buy things with this kind of language on it……………….]
We are all doing ok. Went to the early childhood centre yesterday. Luca gained another 100 grams. I really feel I can relax more about her weight now. She is now 3600 grams and she is 52.5 cm tall. She is smiling and follows us every where, turning her head as far as she can.
Yesterday she drank from a bottle, I was out getting groceries and she was hungry so the only option for John was the bottle. We have tried before but she didn’t take to it. This time she did so we will practice this a bit more often, will be nice if I’m not needed all the time.
Her second operation has been postponed, I think this has something to do with the hospital planning , she is now booked for November 23
