I've been every where man........

Onze camper op het verlaten Elizabeth Beach

Eva en Det

De zon die in rook ondergaat

bosbranden, ook in New South Wales

John en Eva

Oesters

Het werd het Noorden..................

We zijn 10 dagen weggeweest, hebben 2200 km afgelegd en zijn tot Byron Bay gekomen voor we, via de Hunter Valley, weer huiswaarts zijn gekeerd. Zoveel kilometers afgelegd en de staat NewSouth Wales niet uitgeweest. De immense afstanden die je hier af kunt leggen, het blijft me verbazen. Het overvalt me altijd weer als ik echt op pad ben. Vele kilometers later kijk je op de kaart en dan zie je dat je echt maar een heel klein stukje hebt gezien.

Het was lekker om weg te zijn. Ik had meteen een vakantiegevoel, had het gevoel dat ik al heel lang weg was en ook het gevoel dat ik nog heel lang weg wilde blijven. Genieten van de zon, de mooie afgelegen plekjes waar we onze camper konden parkeren, wakker worden en de zee in kunnen rennen [nou ja rennen, het duurt toch altijd wel even voor ik door ben, maar toch, het idee dat het kan is leuk.....]

Ook was het confronterend. Een camper huren en erop uit trekken wilden we met Luca doen. Het was DE manier om met haar te reizen hadden we bedacht, veilig om in Australie te blijven en een koelkastje aan boord om haar medicatie koel te houden. Dus bij veel dingen vroegen we ons af ,in gedachten of hardop, hoe ze het gevonden zou hebben.
Tijdens een prachtige zonsondergang [niet die van de foto] voelde ik haar aanwezigheid heel sterk. Ik kon me haar lieve gezichtje zo sterk voor de geest halen, het was alsof ze in de lucht was en ik haar op die manier kon voelen.

Thuis komen was moeilijk, zo'n leeg, stil huis. Ik heb 2 dagen gehuild, toen voelde ik me weer wat lichter.

En dan alle rampen in de week dat we weg waren! Ongelooflijk, alle bosbranden in Victoria. Zoveel mensen die alles kwijt zijn maar vinden dat ze geluk hebben gehad omdat ze nog leven. Al die mensen en kinderen die omgekomen zijn. Ik las het verhaal van een ouder echtpaar die hun zoon, schoondochter en 2 kleindochters verloren. Hoe pak je in godsnaam de draad weer op. Als ik tegenwoordig dit soort dingen lees doet het me zoveel meer. De dood is ongewenst een groot onderdeel van mijn leven geworden.

Eva is in de afgelopen week een paar dagen naar een vriendin in Brisbane geweest en morgen gaan we kamperen in Jervis Bay [Ja, naar het Zuiden!] Mijn lievelings bestemming in New south Wales.

Alana is deze hele week in Sydney en ook Margot en John waren over uit NL. Zo gezellig om al deze "Amsterdam mensen" te zien, echt heel erg leuk. Kon het maar vaker zo.

Eva to the rescue!!!

Eva uit NL is afgelopen woensdag bij ons aangekomen [na een week Nieuw Zeeland] en ze blijft tot eind van deze maand. En de afleiding die zij brengt is zo welkom en zo nodig!
Ik moet het kort houden want we hebben een camper voor de deur staan en het plan is om binnen het komende uur te vertrekken. En ik hoor John en Eva zwoegen beneden om alles in te pakken, dus wel zo aardig van mij om te gaan helpen. Zij willen richting het noorden, ik liever richting het zuiden...........maar eigenlijk maakt het helemaal niet uit. Even weg is wat we nodig hebben.
En om de vraag van Miranda te beantwoorden; Ja, het gaat wel weer een beetje. Maar wat hebben we jullie allemaal nodig zeg!