Lieve Luca. Vier zou ze zijn geworden vandaag. Een kleuter.De aanloop naar vandaag viel niet mee. De tranen hebben de hele week hoog gezeten. Soms kwamen ze op onverwachte momenten. Zomaar, terwijl ik met Anouk op Crown Street liep. Of tijdens de pilates les. En natuurlijk op de momenten dat ik bewuster met haar bezig was, tijdens het bekijken van haar foto's en filmpjes. Van de week liep ik hier om de hoek en raakte ik in gesprek met een moeder van 2 kinderen. Leuke meid, meisje van bijna 4 en een jongetje van 2. Zo had ik daar ook moeten staan, met 2 kinderen in diezelfde leeftijdsgroepen. Zo rond deze tijd doet dat me toch meer.
Voor vandaag hadden we het plan om een mooie wandeling te maken. Op de heenweg hebben we in St Marys Cathedral een kaarsje gebrand voor Luca.
En daarna zijn we naar Circular Quay gelopen en hebben we daar de ferry naar Watsons Bay genomen. Het weer was prachtig en deed ons erg denken aan Luca's eerste verjaardag, toen de zon ook zo uitbundig scheen. Uiteindelijk hebben we niet ver gewandeld, we zijn een beetje blijven steken in de speeltuin in het park bij Watsons Bay waar Anouk het erg naar haar zin had.
En dat was ook wel goed. Want het ophalen van herinneringen, Luca gedenken, haar missen, het gaat allemaal hand in hand met het leven, genieten van de zon, spelen in de speeltuin, bedenken of we met de ferry terug zullen gaan of met de bus......
Waar we niet aan toe gekomen zijn vandaag is het oplaten van ballonnen. Dat vinden we wel jammer. Maar de afgelopen weken is er aan ballonnen geen gebrek geweest. Anouk zegt het woord ballon al een paar weken en ze krijgt vaak een ballon in de supermarkt. En als we onderweg zijn met de fiets of auto spot ze alle ballonnen, en dat zijn er heel wat geweest de afgelopen tijd!
