2

Inmiddels alweer even geleden, de verjaardag van Anouk. 10 November werd ze twee en het was een gezellig feestje!

Day care

Al maanden was ik op zoek naar een leuk kinderdagverblijf voor Anouk EN naar een leuke nieuwe baan voor mezelf. Omdat het een met het ander samen moest gaan en de wachtlijsten voor de kinderdagverblijven hier in de buurt eeeeenorrrm lang zijn [of je moet "iemand" kennen]zat er niet echt schot in. Ik was zoveel kinderdagverblijven langs geweest dat ik het gevoel kreeg met mijn kind te lopen leuren. Maar......het tij is gekeerd!
Ik heb een heel leuk kinderdagverblijf gevonden in Rosebery, hier 5 km vandaan, om de hoek van waar ik per volgende week werkzaam zal zijn.

Vorige week zijn we de hele week wezen oefenen. Ik dacht dat we 2 keer zouden gaan maar Mim, de eigenares van het KDV vond het een beter plan om iedere dag even te komen. Dat kwam omdat Anouk haar iets mindere kant liet zien. Ze vond het prima om daar te zijn maar wilde haar eigen gang gaan en vooral niet meedoen met de groep. Als ik haar probeerde over te halen was het meteen drama. NOOOOOO, NO WAY, AUW, huilen, over de grond rollen, you get the picture.

Gisterochtend vol goede moed haar lunchpakketje gemaakt en haar rond half 10 gebracht. Paar keer uitgelegd dat ze bij de kindjes ging spelen, daar zou eten en slapen en dat ik haar dan weer zou ophalen, waarop ze zei: "okay" [en hoe dat ook klinkt met zo'n lekkere australische drawl]Toen ik haar gedag zei keek ze me zo heel lief aan, streek met haar hand over mijn gezicht, gaf me een kus en zei: bye mam, bye bye..........

En vervolgens hebben ze de hele dag geen kind aan haar gehad! En ze had zo lief haar meegebrachte speelgoed gedeeld........Nou vraag ik je!

Geen tranen dus, van beide kanten. Al voelde ik me gisteren wel wiebelig. Vandaag gaat dat echter al een stuk beter en zit ik in alle rust dus even op mijn blog te schrijven, zonder een kind dat alle laadjes overhoop haalt en er met de viltstiften vandoor gaat.......
Ik denk dat de timing voor ons alletwee goed is.
Volgende week begin ik met de nieuwe baan, coordinator voor een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb zin in de nieuwe uitdaging en ben ook heel erg blij om de onregelmatige diensten en weekend diensten te laten voor wat ze zijn!

en Kath, welkom in Sydney. Het zwembad op de foto is het Andrew Boy Charlton in the botanical gardens, echt een super zwembad!Mocht je meer info willen, mijn email is detje@exemail.com.au

We hebben alweer wat zonnige dagen achter de rug!

Opa is jarig!

birthday of the sweetest little girl

Lieve Luca. Vier zou ze zijn geworden vandaag. Een kleuter.
De aanloop naar vandaag viel niet mee. De tranen hebben de hele week hoog gezeten. Soms kwamen ze op onverwachte momenten. Zomaar, terwijl ik met Anouk op Crown Street liep. Of tijdens de pilates les. En natuurlijk op de momenten dat ik bewuster met haar bezig was, tijdens het bekijken van haar foto's en filmpjes. Van de week liep ik hier om de hoek en raakte ik in gesprek met een moeder van 2 kinderen. Leuke meid, meisje van bijna 4 en een jongetje van 2. Zo had ik daar ook moeten staan, met 2 kinderen in diezelfde leeftijdsgroepen. Zo rond deze tijd doet dat me toch meer.

Voor vandaag hadden we het plan om een mooie wandeling te maken. Op de heenweg hebben we in St Marys Cathedral een kaarsje gebrand voor Luca.
En daarna zijn we naar Circular Quay gelopen en hebben we daar de ferry naar Watsons Bay genomen. Het weer was prachtig en deed ons erg denken aan Luca's eerste verjaardag, toen de zon ook zo uitbundig scheen. Uiteindelijk hebben we niet ver gewandeld, we zijn een beetje blijven steken in de speeltuin in het park bij Watsons Bay waar Anouk het erg naar haar zin had.
En dat was ook wel goed. Want het ophalen van herinneringen, Luca gedenken, haar missen, het gaat allemaal hand in hand met het leven, genieten van de zon, spelen in de speeltuin, bedenken of we met de ferry terug zullen gaan of met de bus......

Waar we niet aan toe gekomen zijn vandaag is het oplaten van ballonnen. Dat vinden we wel jammer. Maar de afgelopen weken is er aan ballonnen geen gebrek geweest. Anouk zegt het woord ballon al een paar weken en ze krijgt vaak een ballon in de supermarkt. En als we onderweg zijn met de fiets of auto spot ze alle ballonnen, en dat zijn er heel wat geweest de afgelopen tijd!

mooi meisje

tips?

Zo na de verbouwing hebben we een hele lijst met dingen die we nodig hebben of willen vernieuwen. Maar zoals dat wel vaker gaat met verbouwingen hebben we he-le-maal geen geld meer over. Op zich niet zo'n probleem want met een beetje creativiteit en Het Leger des Heils [net een eettafel gekocht, die komt woensdag, dan zal ik even een foto bloggen] om de hoek komen we al heel ver.
Iets wat niet echt hoog op ons verlanglijstje staat en wat iedereen hier niet kan begrijpen is een [rol]gordijn voor ons raam aan de voorkant.

"What are you going to do with the window?", is een veelgestelde vraag. Want het is echt heel on-Australisch om je ramen onbedekt te laten. Nu zou je kunnen denken dat dat met het klimaat te maken heeft [de zon buiten houden]maar ook nu het winter is zit alles bij iedereen pot dicht. Nee, je kunt hier nergens lekker naar binnen gluren zoals je dat in Nederland kunt. Jammer vind ik dat. Ik zou er zelf ook een beetje kriegel van worden, geef mij maar een groot, open raam waar veel licht door naar binnen komt. En dat hebben we dus. We gaan er natuurlijk wel wat voor doen, zo af en toe een beetje privacy is wel handig.
Maar nu is de vraag; "wat".
En omdat er onder jullie nogal wat stijl goeroes zijn ben ik wel benieuwd naar jullie ideeen. Rolgordijn, gewone gordijnen, vitrage, donker, licht, ik ben benieuwd!

Melbourne update

Inmiddels alweer bijna 3 weken terug uit Melbourne, hoogtijd voor een update.
We vlogen met jetstar om onze vouchers, die we hadden overgehouden aan onze vlucht terug uit Thailand, niet te laten verlopen. De laatste vlucht op de Vrijdag avond; mental note to self om die vlucht vooral nooit meer te boeken. Geen gezellige mensen die om wat voor reden dan ook op dat tijdstip vliegen. Voornamelijk mensen die voor hun werk in Sydney moesten zijn en gewoon zo snel mogelijk naar huis willen, denk ik.
Anyway, het begon al met de taxi. Keurig een taxi geboekt met kinderzitje, komt er een taxi zonder. De chauffeur haalde zijn schouders op, wat hem betreft konden we zonder ook mee. Niet ideaal, maar natuurlijk geen zeeen van tijd om een andere taxi te laten komen want we moesten tenslotte ons vliegtuig halen. Aan ons om Anouk op haar plek te houden. Daar had ze al snel genoeg van wat resulteerde in gekrijs. Niet echt een ontspannen manier om je weekendje weg te beginnen. Komen we er halverwege ook nog eens achter dat we de kinderwagen waren vergeten ! En dat alles in de avondspits!
Uiteindelijk met kinderwagen en al op tijd op het vliegveld, zwetend en wel want we hadden ons lekker dik aangekleed voor het koude weer in Melbourne.
Daarbij nog de verwarring op het laatste moment over welke gate we nu moesten hebben maakte dat de vlucht met meer stress gepaard ging dan onze vlucht naar NL.

Dat glaasje bubbels was dus wel verdiend.



Melbourne was super. In tegenstelling tot Sydney gaat de term Gezelligheid wel samen met Melbourne. Het tempo ligt er lager, mensen zijn net wat relaxter, er rijden trams en het centrum van de stad is een wirwar van steegjes vol met cafe’s, restaurants en hele leuke winkels. In de pub waar we op de zaterdagmiddag hebben geborreld brandde een knapperend haardvuur en hing er [godzijdank] geen loeigroot tv scherm aan de muur waarop de een of andere rugby wedstrijd wordt uitgezonden. Een verademing.

Alana en Jose en baby Levi wonen in South Melbourne, een prachtige wijk met een superleuk speeltuintje en leuke cafeetjes met lekkere koffie om de hoek. Dat werd ons vaste ochtend ritueel. Het weer was ook heerlijk, droog en zonnig [terwijl het op dat moment in Sydney met bakken uit de hemel kwam, da's fijn]


Anouk was helemaal weg van Levi, kon geen genoeg van hem krijgen. Ze wilde alles met hem delen, haar eten, haar drinken, alles.. Ja, dan kan delen blijkbaar wel;-)

De kinderboerderij was ook een groot succes





Het was gezellig!

Melbourne

We gaan zo de deur uit voor een weekendje Melbourne. Lang weekend voor Anouk en mij want we blijven tot woensdag, John gaat Zondagavond terug. We gaan naar Alana en Jose om kennis te maken met baby Levi.
Natuurlijk gezellig om Alana & co te zien maar ook fijn om weer in Melbourne te zijn.
Melbourne is voor mij zoveel meer dan gewoon een hele leuke stad in Australie.
Luca is er geboren, we hebben er veel tijd met haar doorgebracht en we hebben er veel goede herinneringen. De laatste keer dat we er waren was in augustus 2009, toen Luca 2 had moeten worden.
Nu zijn we alweer bijna 2 jaar verder..................

koopje!

Eergisteren moesten Anouk en ik naar de dokter. Anouk voor haar inenting [de laatste tot ze 4 wordt] en ik voor pijn in mijn bil die uitstraalt naar mijn been, je zal het maar hebben! Overgehouden aan een van mijn fietstochtjes, maar over dat fietsen een andere keer meer.
Anyway, op weg naar de dokter liepen we langs St Vincents de Paul, oftewel Vinnies [want Australiers, oftewel Aussies, korten nu eenmaal alles graag af], het Australische Leger des Heils. En omdat we wat tijd moesten doden liepen we er even binnen. Om vervolgens zo tegen een hele rij van deze stoelen aan te lopen!

Ik wist natuurlijk zeker dat ze bij John erg in de smaak zouden vallen. John is natuurlijk DE jaren 70 man. Nu vinden we niet altijd dezelfde dingen mooi en deze stoelen zouden hieronder kunnen vallen, ware het niet dat ze perfect passen bij onze keuken!

Alsof ze ervoor gemaakt zijn. Meenemen dus, 6 stuks voor 160 dollar [een kleine 120 euro] Dat is nog eens binnen budget!

Zooooo,

dat was lang geleden zeg.
Ik moest eerst zelf eens kijken wanneer en wat ik voor het laatst geschreven had.

Ik was dus zo’n beetje blijven steken in Januari. En hoe pak je dan de draad weer op met schrijven op zo’n blog? Uitgebreid ingaan op alles wat er de afgelopen maanden gebeurd is? Korte samenvatting? De hele boel de boel laten en over vandaag schrijven?
En dan de vraag: kijken jullie eigenlijk nog wel? Een paar van jullie in ieder geval wel, dat wordt duidelijk door mails die ik krijg met de vraag waarom het toch zo stil is. Lief vind ik dat.
Aangezien ik zelf nog niet helemaal weet hoe ik de draad hier weer op ga pakken schrijf ik eerst maar gewoon iets over vandaag. Wel zo makkelijk.
Vandaag, hoewel herfst, is een aangename dag. Geen thermometer bij de hand maar zeker wel boven de 20 graden. Anouk had niet zo’n goede start, viel voorover uit de deuropening en kwam op haar voorhoofd terecht. Dat belooft een flinke blauwe plek te worden. En net voor het slapen gaan kreeg ze haar vinger tussen de deur van de koelkast. Hopelijk blijft het hierbij! We zijn vanochtend naar de wekelijkse speelgroep boven de bibliotheek in Surry Hills geweest. Op de fietst! Daar zal ik binnenkort een keer wat uitgebreider over schrijven.
Spelen met andere kinderen, Anouk vindt het helemaal geweldig. Een dame vol zelfvertrouwen, zoals ze daar rond stapt. Nu ligt ze te slapen en vanmiddag moet ik naar mijn werk, dan gaat ze een paar uurtjes naar Tanja. Op mijn werk gaat het nodige veranderen. We moeten bezuinigen, meer dan 100 uur per maandelijks rooster. Dat zijn meer dan 3 hele diensten per week! En de kwaliteit van de zorg is toch al niet om over naar huis te schrijven. Clienten worden allemaal ouder waardoor de zorg juist meer tijd gaat kosten. Nu zijn er een aantal voorstellen voor aangepaste roosters maar de veranderingen passen me niet. We gaan het er aanstaande woensdag in een teamvergadering over hebben. Misschien een goed moment om weer eens verder te gaan kijken.

Tot snel!

PS misschien wel leuk als je me even laat weten of je nog meeleest. En hoe het gaat.

Eindelijk wat video

De eerste hebben wij 26e januari 2011 opgenomen. Dit is ongeveer dag 3 of 4 sinds Anouk is met lopen begonnen.




En een paar seconden daarna:




De volgende drie waren gisteren opgenomen. Gisteren was de laatste dag van een 7 dagen lang hittegolf (iedere dag boven 35graden), daarom draagt Anouk nix meer dan een luier.



Anouk heeft blijkbaar een sandaal/schoen fetisj:



Anouk houdt van Rusty.



dikke kus vanuit Sydney.

40, but who is counting?