in de afgelopen 2 weken.............

..............ging de Okey collectie onder de hamer

...............werd ons dak geplaatst

..........werd de zijwand opgetrokken ..........en afgewerkt met hout...........en is Anouk gewoon heeeeeel erg lief geweest

Keith in de krant

Vandaag staat er een stukje in de krant over de vader van John en zijn verzameling die dit weekend onder de hamer gaat. Klik hier voor de online versie.

nieuw dak

Vandaag was het eindelijk zover. Het dak werd gebracht. Beetje naief van mij om dan te denken dat dat er ook meteen dezelfde dag op zou liggen. Maar alle sky lights [2 in iedere slaapkamer en 1 in de badkamer] zijn wel geplaatst.

ook nog wel even waard om te noemen:

• het was vandaag 27 graden [da's niet gek voor de laatste maand van de winter]
• Anouk heeft afgelopen nacht voor het eerst weer de hele nacht doorgeslapen en ook nog eens in haar eigen bed [phew]
• radiateur van auto moest worden vervangen [da's dan weer jammer, zo'n onverwachte kostenpost, maar gelukkig komt er nu geen rook meer onder de motorkap vandaan;-)]
• Aankomende zaterdag en zondag gaat de collectie van de vader van John onder de hamer. Ik was er vandaag even en de voorbereidingen zijn in volle gang
• ik kan mijn spijkerbroek weer aan, als ik blijf staan tenminste.........

Vast voedsel

Voor veel moeders een grote bron van stress, ook voor mij toen Luca op vast voedsel overging. Bij Luca deed ik het volgens "het boekje". Maar ja, zij had "dat boekje" natuurlijk niet gelezen. Luca hield niet van rijstebloempap, banaan en wat voor gepureerde flauwe substantie dan ook. Zij ging pas goed eten toen zij zichzelf kon voeden en met de gewone pot [die hier altijd erg lekker en smaakvol is]mee at. Toen nam ik me voor om bij ons volgende kindje niet te stressen en het gewoon op zijn beloop te laten. En zie hier het resultaat!

geroosterde aardappel, broccoli, snowpeas, taragon, knoflook en een beetje peper, wie vindt dat nu niet lekker

Amnesty International

Een paar jaar geleden werd ik lid van Amnesty International. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik werd op Oxford Street aangesproken door een jongen die leden aan het werven was. Ik wist toen net dat ik [voor de allereerste keer] in verwachting was. High van de hormonen had ik, voor ik het wist, een contract getekend. Sinds die tijd maak ik maandelijks een bedrag over. Of nee, eigenlijk doe ik niks want dit bedrag wordt automatisch afgeschreven. En dat kan toch eigenlijk niet, alleen zo'n financiele bijdrage. Dus afgelopen Zaterdag gingen we met zijn drieen richting Bondi Beach om een ander soort bijdrage te leveren. Er werd een Human Life Ring gevormd om de aandacht te vestigen op het Australische vluchtelingenbeleid. En als je zelf vrij bent om maar gewoon de hele wereld over te vliegen om je familie en vrienden te bezoeken is dat toch wel het minste wat je kunt doen.

John was iets minder onder de indruk van die rode bandana

weer een jet lag

Zoooooo, we zijn weer in Sydney! Na een hele lange zit gingen we gisteravond rond acht uur door de douane [12 uur ‘smiddags NL tijd]. We hebben er dus precies 24 uur over gedaan. Ook de terugreis is goed verlopen. Van Amsterdam naar Kuala Lumpur weer een extra stoel en gezellige Nederlanders om mee te kletsen. Anouk deed een middagdutje van een kleine 3 uur en ook het laatste gedeelte van de 12 uur durende vlucht sliep ze. Ik daarentegen deed geen oog dicht. Ik slaap sowieso al slecht in vliegtuigen en tegen de tijd dat ik moe begon te worden werd het ontbijt alweer rondgebracht in het vliegtuig.
Van Kuala Lumpur naar Sydney zaten we bij het raam. Geen extra stoel deze keer terwijl het vliegtuig voor de helft leeg was. Er zat een jonge jongen uit Goa, India naast ons. Hij ging voor het eerst naar Australie, vrienden bezoeken. Hij had er zin in en was wel in voor een praatje. Ook toen het wiegje voor Anouk werd opgehangen en de stewardes hem een andere stoel aanbood bleef hij lekker gezellig naast ons zitten. Toen had ik direct moeten zeggen dat hij mij een plezier kon doen met de extra ruimte maar dat deed ik dus niet en later vond ik het lullig om hem te vragen ergens anders te gaan zitten. Hij was tenslotte de vriendelijkheid zelve.
Ook deze vlucht van 7 en een half uur ging eigenlijk gewoon heel goed maar ik vond het wel een beproeving omdat de vermoeidheid inmiddels was toegeslagen.
Maar aan alles komt een eind, dus ook aan deze vliegreis, godzijdank.
John en oma Trish waren op het vliegveld om ons te verwelkomen. Heerlijk om mijn mannetje weer te zien en voor hem om ons [lees:Anouk] weer te zien.
Die 2 hebben de schade vannacht al ingehaald, lekker saampjes tot een uur of 3 voor de tv gezeten omdat Anouk alles wilde, behalve slapen. Vanochtend was het 11 uur toen we met zijn drieen in ons bed wakker werden.

Maar lui was ze nog steeds.