HET onderwerp van gesprek met andere moeders? Nachtrust…………of het gebrek eraan.
Toen Anouk 8 weken was sliep ze het klokje rond. Fijn natuurlijk, zeker omdat we momenteel in een nogal klein, open plan huisje wonen. We hebben 4 deuren in dit huis en daar zijn de voor- en achterdeur er al twee van. Dan nog een wc- en badkamerdeur en that’s it. Geen slaapkamerdeur die je achter je dicht kunt trekken om je vervolgens in een bad van stilte te wanen en net te doen of je helemaal alleen op de wereld, of in ieder geval helemaal alleen thuis, bent.
Dat klokje rond slapen hield ze vol tot we in NL waren. Jetlag en steeds weer bij andere mensen slapen bleek het recept voor gebroken nachten. En wat doe je met een huilende baby die familie en vrienden bij wie je te gast bent uit hun slaap houdt? Even snel aan de borst. Nou, dat hebben we geweten, toen we terugkwamen leek het wel of we een pasgeborene hadden in plaats van een 6 maanden oude baby.
Nu weet iedereen die Anouk gezien heeft, en zeker diegenen die haar in hun armen hebben gehad, dat ze niet ondervoed is en ze die extra nachtelijke voedingen niet nodig had. Na 2 onrustige nachten had ze de boodschap begrepen, geen gesnack meer in de nachtelijke uren.
Maar wakker worden doet ze nog steeds wel met enige regelmaat. Dan huilt ze. Soms is dit maar even en valt ze weer in slaap. Soms duurt het wat langer en dan gaat haar vader voor de bijl. Hij kan zijn meisje niet horen huilen en dus gaat hij naar boven, pakt haar liefdevol op, wiegt haar ritmisch heen en weer terwijl hij “why do fools fall in love” van Elvis Presley zingt.
In het boek “Baby Love” van de Australische verloskundige Robin Barker, wordt dit idyllische plaatje ook wel omschreven als een “external aid”. Hieronder valt alles wat je maar uit de kast haalt om je baby weer in slaap te krijgen. Een heel hoofdstuk wijdt ze eraan.
Anouk houdt van deze external aid, dat snap ik wel, daar kan ik haar geen ongelijk in geven. En haar vader geniet er ook van. Tot op zekere hoogte.
Want om 2 uur 's nachts onder je warme dekbed vandaan komen en met je blote voeten op de koude houten vloer staan met een bundle of joy van 11 kilo in je armen is toch minder.
Het boek zegt dat baby’s zo’n external aid niet zonder slag of stoot opgeven. En waarom zouden ze ook. Al meerdere keren hebben we ons plan van aanpak besproken maar wat overdag een goed idee lijkt is ‘s nachts toch moeilijk tot uitvoer te brengen, zo blijkt.
Misschien na de verbouwing, als we wel een slaapkamerdeur hebben om dicht te trekken......
