Ik loop een beetje achter de feiten aan want ik heb mijn derde week er inmiddels al bijna opzitten. In Januari had ik gesolliciteerd op een andere functie bij dezelfde werkgever, de Department of Ageing, Disability and Home Care. Ik kwam de vacature tegen op het intranet van de Department en ik voelde me in die periode vrij energiek en voor ik het wist had ik de brief de deur uit. Ik werd uitgenodigd voor een gesprek, dat was een paar dagen na mijn verjaardag gepland. Nu was mijn verjaardag verre van feestelijk en ook de dagen daarna waren niet goed en ik zag het niet zitten om voor een sollicitatie gesprek te gaan. Maar ik was toch ook wel nieuwsgierig dus het afbellen stelde ik steeds maar uit. Tot ik 3 uur voor het gesprek vond dat ik niet meer af kon bellen. En ik voelde ook zo’n vlaag energie in me op komen, zoiets waar ik hardlopers wel over hoor, een “second wind”. In hardlopen heb ik dat nooit meegemaakt moet ik zeggen, zover kom ik niet………..Misschien heeft Luca me dat zetje gegeven. Waarom denk ik dat? Omdat ik op de terugweg voor een stoplicht moest wachten en er een busje van Balloons & Blooms, een internet bedrijfje waar je ballonnen en bloemen kan bestellen en laten bezorgen, voor mij het kruispunt overstak. Een donker busje, beschilderd met hele fleurige ballonnen. Toeval of niet, zo’n gedachte geeft me troost en daar moet ik het toch van hebben.
Het gesprek verliep best aardig maar daar ik na 4 weken nog niets had gehoord ging ik ervan uit dat de baan naar iemand ander was gegaan. En dat was ook prima want inmiddels was ik in verwachting. En toen kwam toch dat telefoontje. En in plaats van een tijdelijk contract voor een jaar [wat ik niet had kunnen doen] was het een contract tot eind augustus. Even rekenen, en ja dat kwam allemaal net goed uit.
De directe zorg voor mensen met een verstandelijke beperking was al langer geen echte uitdaging meer voor me, maar met de zorg voor Luca was het wel een goede combinatie. Door avonddiensten te werken kon ik 2 dagen in de week werken zonder dat Luca naar een kinderdagverblijf hoefde. Na haar overlijden ging ik terug naar ongeveer 4 dagen in de week en werd het zoveel meer duidelijk dat de uitdaging uit het werk was.
In mijn nieuwe functie werk ik met mensen met een verstandelijke beperking die probleem gedrag vertonen. De functie heet hier Behaviour Clinician of Behaviour Support Worker. Ik werk op consultbasis en het is de bedoeling dat ik het probleemgedrag in kaart breng, de mogelijke oorzaken onderzoek, een behandelplan schrijf en dit aan de ouders of groepsleiders overdraag. Veel overeenkomsten met mijn laatste baan in NL bij Visio.
Het is wel intensief, zeker nu ik moe en misselijk ben en niemand hier [nog] weet dat ik zwanger ben. En het is nog fulltime ook. Maar ik hoop dat ik me binnen de komende paar weken beter ga voelen en dat ik dan ‘savonds ook nog ergens fut voor heb.
Last week I got some photos from a friend via email of our holiday in the Netherlands last year September. Short after Luca died we were sent photos by different people and that was really good at the time. But it had been a while since we saw some "new material". And it is nice to see photos we haven't seen before as we are so familiar with the onces we have. Every single day, for months we have looked at all of them.
